راهکار

ايلنا: نمایشگاه آغاز شد،بعد از چندین روز زحمت کارگران ومیلیونها میلیون خرج کارفرمایان شانزدهمین نمایشگاه مطبوعات افتتاح شد .
اما ای کاش کارگری که یک پروژه ی میلیونی را رنگ می کرد چیزی از آن همه خرج نصیبش می شد ... نه ! بهتر است بگوییم ای کاش این همه خرج نمی کردیم برای یک هفته ... همه شعار مخالفت با تجملگرایی را می دهیم اما غرفه های مجلل بنا می کنیم و تا سقف مصلا بالا می بریم . ای کاش این هزینه ها صرف قشری می شد که از آنها هر روز گزارش تهیه می کنیم و می گوییم "آی مردم اینها نیاز مندند بدادشان برسید!"
این همه هر روز دم از اصراف نکردن می زنیم ، نیمی از آگهی های صدا وسیما را به این موضوع اختصاص می دهیم و بابا برقی میشه نوستالژی کودکی هامان ، یک هفته به اندازه ی یک شهر در یک مصلا برق مصرف می کنیم !
خبرنگاریم ... کارمان نشان دادن درد جامعه است اما در یک نمایشگاه که مختص ماست درد جامعه را دو چندان می کنیم با اسراف و اسراف و اسراف .
غرفه هایی که سه روز پیش ساده چیدند، با 4تا میز و صندلی، وقتی روز بعد عظمت غرفه های دولتی را دیدند طبق اصل چشم و هم چشمی به تکاپو افتادند ... حالا بیایید و ببینید طراحان دکوراسیون داخلی چه غرفه هایی طراحی کردند ... دلتان برای غرفه هایی که در نوجوانی و جوانی در دبیرستان و دانشگاه با سعی و تلاش و زحمت خودتان می آراییدید تنگ می شود ... چقدر وقتی غرفه تمام می شد و تازه می توانستی بشینی شیرین بود ... می نشستی و نگاه می کردی به تمام زحمتی که کشیدی حالا اما طراحان زحمت ساختن غرفه ها را می کشند و وقتی تمام شد ما می گوییم "به ! آفرین !" و وقتی مسئولان برای بازدید می آیند می گویند "به به! چه کرده اید! "
آری چه کرده ایم با یارانه هایی که قرار بوده براي اطلاع رسانی از آن ها استفاده کنیم ؟! چه کرده ایم با پولی که می توانست چندین گرسنه را سیر کند ؟! چه کرده ایم با خودمان که این چنین دگرگون شدیم ؟!